آشتی مدارس با صنایع برای اشتغال‌آفرینی در دانش‌بنیان‌ها
درست است که موضوع اشتغال برعهده وزارت آموزش و پرورش نیست و بخش‌های مرتبط با حوزه صنعت و کشاورزی بیشترین مسئولیت و تعهد را دارند اما موضوع اینجاست که صنایع و تولید ما در رکود است و با این اوضاع کمتر انگیزه‌ای برای رسیدگی به موضوع جذب نیروی متخصص جوان باقی می‌ماند.
به گزارش پیشران اقتصاد؛ از سوی دیگر ارتباط ضعیف صنایع با آموزش و پرورش منجر به این شده که در موضوع انتخاب رشته و هدایت تحصیلی دانش‌آموزان نه آموزش و پرورش به سراغ صنعت برود و نه صنعت به دنبال نیروی انسانی‌اش در هنرستان‌ها و مراکز فنی و حرفه‌ای آموزش و پرورش باشد.
رحیمی: ارتباط دانشآموز با صنعت و کارخانه‌ها کم شده است
بهزاد رحیمی، دبیر دوم کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه باید بستری فراهم شود تا رشته‌های شغلی جدید در مدارس معرفی شوند، اظهار کرد: «رشته‌های هنری و فنی و حرفه‌ای می‌توانند در صنعت اثرگذار باشند اما اکنون مدرک‌گرایی و رابطه‌گرایی وجود دارد. باید دانش‌آموزان از کارخانه‌ها و صنایع بازدید داشته باشند که چنین چیزی کم شده است.»
پیشنهاد می‌شود بخوانید:
موفقیت اقتصاد دانش‌بنیان با ظرفیت‌های بخش خصوصی
رحیمی با بیان اینکه با افزایش هزینه‌ها موضوع بازدید مدارس از کارخانه‌ها و صنایع حذف شده‌اند، عنوان کرد: «دلیل این است که دانش‌آموزان و فارغ‌التحصیلان به سمت مدرک‌گرایی رفته‌اند چون رشته‌های فنی و حرفه‌ای زیرساخت‌های جذابی برای دانشآموز ندارد و هزینه‌های بالایی دارد.»
دبیر دوم کمیسیون صنایع اظهار کرد: «در کشورهای صنعتی امکان استخدام نیروی کار بدون مدرک و صرفاً با تخصص و دانستن یک مهارتی وجود دارد اما در ایران این موضوع به‌خوبی جا نیافتاده است. اگر دانش‌آموزی به سمت رشته‌های فنی برود امکانات ندارد اگر هم فارغ‌التحصیل شود ضمانتی برای آینده شغلی وی وجود ندارد و جایی جذب نمی‌شود.»
نعمت‌اللهی: آشتی مدارس با صنایع برای اشتغال آفرینی در حوزه دانش‌بنیان‌ها
امیرعلی نعمت‌اللهی، قائم‌مقام وزیر اسبق آموزش و پرورش و سرپرست اسبق مرکز امور هماهنگی، ارتباطات و حوزه وزارتی پیشنهاد داد که ارتباط صنایع مختلف با مدارس برای توسعه اقتصاد دانش‌بنیان جدی گرفته شود تا اشتغال‌آفرینی در ایران متحول شود.
نعمت‌اللهی درباره ارتباط مدرسه و کارخانه‌ها گفت: «در سالیان گذشته رهبری و مسئولان نظام همواره به ارتباط صنعت و دانشگاه اشاره و تأکید داشتند و به نظر می‌رسد که اتفاقاً یکی از موضوعات مهم آشنایی دانش آموزان با صنعت به معنای عام کلمه است، حالا صنعت غذایی، دارویی یا معدنی و بقیه صنایع فعال در کشور باشد یعنی دانشآموز از ابتدا باید صنعت را بشناسد تا هم برای اشتغال آفرینی در آینده و هم برای ایجاد فکر اقتصادی ارتباط برقرار کند.»
وی افزود: «تشکل‌های دانش‌آموزی مانند بسیج دانش‌آموزی یا هلال‌احمر یا سازمان دانش‌آموزی و انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان که اتفاقاً در اهداف‌شان هم اشاره شده، پا به میدان بگذارند و در حوزه پرورشی و آموزشی رسمی در عمل ثابت کنند که ارتباط میان مدرسه و اقتصاد میسر است. در این شرایط دانش‌آموزان آمادگی دارند و ذهن خلاقی برای ارائه موضوعات نوین دارند اما باید مرجع مشخصی در آموزش و پرورش پیگیر این مهم باشد. می‌توان مانند کاری که در ارتباط با حوزه صنعت در دانشگاه‌ها داریم در آموزش و پرورش هم این ساختار تعریف شود تا به‌صورت عملیاتی و هم‌افزا با صنایع کشور این مهم پیگیری شود.»
مجاوری: آموزش و پرورش نمی‌تواند دانشآموز را مستقیم وارد بازار کار کند
منصور مجاوری، کارشناس حوزه آموزش و پرورش گفت: «اگر در آلمان و کشورهای صنعتی سیستم مهارت‌های فنی‌شان رشد می‌کند به خاطر این است که دولت‌ها خواسته‌اند و قوانین خاصی را برای جذب و به‌کارگیری و کمک به تجهیز گذرانده‌اند. دولت باید جلوی رشته‌هایی که فاقد مهارت و بازار کار و اشتغال‌زایی است را بگیرد و تبلیغات خودش را روی رشته‌های صنعتی و کشاورزی بگذارد.»
وی افزود: «وظیفه آموزش و پرورش از ابتدایی تا مقطع دیپلم است. نمی‌توانیم دانشآموز را مستقیماً وارد بازار کار کنیم. این وظیفه بازار کار (دولت و صنعت) است، که شرایط را برای ادامه مهارت‌آموزی دانش‌آموزان فنی و حرفه‌ای ایجاد کند و منابع مالی نیازمندی‌های آموزشی مراکز آموزشی را تأمین کند. مدیریت شهرک‌های صنعتی، وزارت صمت، وزارت جهاد کشاورزی، وزارت نیرو و کلیه بخش‌های تولیدی اقتصادی باید موظف به حمایت و همراهی با هنرستان‌ها شوند.»
مدرسه اولین جایی است که دانشآموز با مفهوم شغل آشنا می‌شود و به این درک می‌رسد که باید برای آینده خود شغلی انتخاب کند و در همان راستا مهارت کسب کند اما بعد از گذراندن تمامی این مراحل وقتی به دیپلم می‌رسد تازه متوجه می‌شود که باید فضای بازار کار را رصد کند و مبتنی بر آن شغلی انتخاب کند. چه‌بهتر که مدارس با صنایع و کارخانه ها ارتباط مستقیم بگیرد تا دانش آموزان بعد از تمام شدن دوران مدرسه به‌جای اینکه به رفتن به دانشگاه فکر کنند بلافاصله جذب بازار کار شوند و بدین ترتیب چرخ اقتصاد بچرخد.
